نور فرابنفش (به انگلیسی: Ultraviolet) به اختصار (UV) یک نوع تابش الکترومغناطیسی است که دارای طول موجی کوتاه‌تر از نور قابل مشاهده است و در طیف الکترومغناطیسی بین نور مرئی و اشعه ایکس قرار دارد. این نوع نور نقش بسیار مهمی در بسیاری از فرآیندهای طبیعی و مصنوعی دارد و تأثیرات مختلفی بر روی موجودات زنده و محیط زیست می‌گذارد.
1. ویژگی‌های نور فرابنفش
نور فرابنفش به طور کلی دارای طول موجی بین ۱۰ نانومتر تا ۴۰۰ نانومتر است. این به این معناست که طول موج‌های آن از نور بنفش که حد بالای طیف نور مرئی (۴۰۰ نانومتر) است، کوتاه‌تر و از اشعه ایکس که طول موج‌هایی زیر ۱۰ نانومتر دارند، بلندتر است.
نور فرابنفش به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند: