ضرب‌المثل «می‌بینی ماسته! می‌خری دوغه!» به وضوح به تضاد بین ظاهر و واقعیت اشاره دارد و نشان می‌دهد که در برخی موارد، آنچه که به نظر می‌رسد ممکن است با حقیقت متفاوت باشد. در این ضرب‌المثل، ماست به عنوان نمادی از کیفیت و اصل یک چیز معرفی می‌شود، در حالی که دوغ به عنوان یک محصول فرعی و کمتر ارزشمند شناخته می‌شود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات افراد تحت تأثیر ظاهر یک چیز قرار می‌گیرند و به جای انتخاب گزینه‌ای که واقعاً با کیفیت و ارزش است، به سراغ گزینه‌ای می‌روند که شاید جذاب‌تر به نظر برسد، اما در حقیقت کیفیت کمتری دارد.
این ضرب‌المثل به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی کاربرد دارد، جایی که افراد ممکن است به دلیل تبلیغات، ظاهر جذاب یا وعده‌های فریبنده، انتخاب‌های نادرستی داشته باشند.