کتاب بهرام

انرژی تاریک (Dark Energy) یکی از اسرارآمیزترین مفاهیم در علم کیهان‌شناسی است. این انرژی ناشناخته که حدود ۶۸ درصد از کل کیهان را تشکیل می‌دهد، به عنوان نیرویی در نظر گرفته می‌شود که مسئول شتاب گرفتن انبساط جهان است. برخلاف ماده تاریک، که گرانش آن باعث کشش و تشکیل ساختارهای کیهانی می‌شود، انرژی تاریک به عنوان یک نیروی دافعه عمل می‌کند و کهکشان‌ها را از یکدیگر دور می‌کند.

کشف انرژی تاریک

کشف انرژی تاریک به اواخر دهه ۱۹۹۰ بازمی‌گردد. در آن زمان، دو گروه مستقل از ستاره‌شناسان به نام‌های پروژه کیهان‌شناسی ابرنواختر (Supernova Cosmology Project) و تیم جستجوی ابرنواخترهای دوردست (High-Z Supernova Search Team) در حال مطالعه ابرنواخترهای نوع Ia بودند. این ابرنواخترها به عنوان "شمع‌های استاندارد" شناخته می‌شوند، زیرا روشنایی ذاتی آنها قابل پیش‌بینی است و از این رو می‌توان از آنها برای اندازه‌گیری فاصله‌های کیهانی استفاده کرد.

نتایج این مطالعات نشان داد که ابرنواخترهای دوردست کم‌نورتر از حد انتظار هستند،