اشعه ایکس یک نوع اشعه elecromagnetic است که در طیف elecromagnetic به خاصیت‌های خاصی مانند طول موج بسیار کوتاه و فرکانس بالا مشخص می‌شود. این اشعه در دهه ۱۸۹۰ توسط فیزیکدان آلمانی ویلهلم رونتگن کشف شد. اشعه ایکس به دلیل ویژگی‌های خاص خود، از جمله قدرت نفوذ زیاد در مواد جامد، مایع و گاز، قابلیت ایجاد تصاویر پنهان و تشخیصی در داخل اشیاء و بدن انسان، در بسیاری از زمینه‌های علمی، پزشکی، و صنعتی استفاده می‌شود.
این اشعه با تابش انرژی بسیار بالا از یک الکترون خنثی در یک مبدل مانند تیوب ایکس تولید می‌شود. وقتی این اشعه از جسمی عبور می‌کند، برخورد با اتم‌های آن باعث ایجاد فرایندهایی مانند پراکندگی، جذب، و فراهم سازی تصویر می‌شود که می‌تواند در تشخیص بیماری‌ها، تصویربرداری پزشکی، آنالیز مواد، و غیره مورد استفاده قرار گیرد. اما به دلیل ویژگی‌های الکترومغناطیسی خود، اشعه ایکس نیز در صورت استفاده بی‌رویه ممکن است به سلامتی افراد آسیب برساند و بنابراین نیاز به استفاده متعادل و با دقت از آن است.
مطالب دیگر:
