کتاب بهرام

غزل شمارهٔ ۴۸۱ حافظ شیرازی:

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

✔

آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد
حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

✔

گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است
عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی

✔

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

✔

اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان
گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی

✔

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات
مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی

✔

کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ
ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

✔

ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن
که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی.