برتراند راسل : «اگر من مدعی می‌شدم که در منظومه شمسی میان زمین و مریخ یک قوری چینی دور خورشید می‌گردد، هیچ‌کس قادر نبود مدّعای مرا رد کند، مشروط به آنکه حواسم می‌بود که در ادامه بگویم این قوری آنقدر کوچک است که حتی با قوی‌ترین تلسکوپ‌ها هم قابل رویت نیست. اما اگر تا آنجا پیش می‌رفتم که می‌گفتم چون مدعای من ابطال ناپذیراست جایز نیست عقل بشر به آن شک کند، به حق به یاوه گویی متهم می‌شدم. با این حال، اگر وجود این قوری در کتب قدما تأیید شده بود و آن را حقیقتی قدسی شمرده و هر یکشنبه در کلیسا دربارهٔ آن به وعظ می‌پرداختند و در مدارس آن را به ذهن کودکان فرومی‌کردند، تردید در وجود آن نشانهٔ نامتعارف بودن تلقی می‌شد و شخص شکاک را در عصر روشنگری به نزد روانپزشک و در دوره پیش از آن به دادگاه تفتیش عقاید می‌فرستادند.»
- قوری راسل
این نقل‌قول از برتراند راسل یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین استدلال‌های او برای تاکید بر اهمیت روش‌های علمی و عقلانی در شناخت حقیقت است. به طور کلی، راسل در این سخن به روش‌های نادرست باور کردن و نحوهٔ تولید و تداوم عقاید غلط اشاره دارد، به ویژه عقایدی که بر اساس دگماتیزم و تقلید کورکورانه ایجاد می‌شوند.