کتاب بهرام

عنکبوت‌ها تارهای خود را با سرعت‌ها و الگوهای مختلفی بافته و هیچ دو تاری یکسان نیستند. هر عنکبوت به طور متوسط حدود یک ساعت برای بافتن یک تار با اندازه‌ی متوسط صرف می‌کند، ولی زمان لازم برای بافتن بیشتر می‌شود اگر تار بزرگ‌تر باشد.

آن‌ها تارهای خود را به شکل دایره‌ای حول یک محور می‌بافند و خطوطی را بین آن‌ها می‌کشند. این شبکه‌های تار برای صید حشرات و تأمین غذای عنکبوت استفاده می‌شود. پس از خراب شدن یا آسیب دیدن شبکه‌های تاری، عنکبوت‌ها آن‌ها را به سرعت ترمیم می‌کنند. عنکبوت‌ها عمدتاً شبزی هستند، اما برای شکار و تغذیه، روزها نیز از مخفیگاه‌های خود بیرون می‌آیند.

تار عنکبوت، با مقاومت بسیار بالا و همزمان بسیار سبک و انعطاف‌پذیر، به طور شگفت‌انگیزی شبیه به فولاد زنده است. این ماده به قدری قوی است که می‌توان از آن توری ساخت که توانایی متوقف کردن یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ را دارد؛ اما در عین حال،

عنکبوت‌ها، موجوداتی شگفت‌انگیز و ماهر در تولید تارهای پیچیده هستند که از آن‌ها برای شکار، پناهگاه و حتی تولید مثل استفاده می‌کنند. این تارها، که به‌طور معمول از رشته‌های بسیار نازک پروتئینی به نام اسپینین ساخته می‌شوند، می‌توانند به قدری محکم و مقاوم باشند که از فولاد و حتی مواد کامپوزیتی مدرن نیز قوی‌تر باشند. در اینجا به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت که چگونه یک عنکبوت قادر است مانند یک مهندس، یک تار دقیق و پیچیده بسازد.

1. فرآیند تولید تار

تولید تار توسط عنکبوت‌ها فرآیندی پیچیده و بی‌نظیر است. عنکبوت‌ها دارای چندین غده تولیدی به نام غدد اسپینی هستند که در بدن آن‌ها قرار دارند. این غدد، رشته‌های اسپینین را تولید کرده و آن‌ها را به صورت مایع به بیرون می‌فرستند. وقتی این مایع از غدد خارج می‌شود، به سرعت خشک شده و به یک تار سفت و مقاوم تبدیل می‌شود.

این تارها به‌طور معمول از هفت نوع مختلف پروتئین تشکیل می‌شوند که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. برای مثال، برخی تارها برای استحکام و کشش طراحی شده‌اند، در حالی که برخی دیگر برای چسبندگی به منظور گرفتن شکار یا نگهداری تخم‌ها استفاده می‌شوند.