علی اسفندیاری (۲۱ آبان ۱۲۷۶ – ۱۳ دی ۱۳۳۸) که به نام نیما یوشیج شناخته می‌شود، شاعر ایرانی و بنیان‌گذار شعر نو فارسی است و به عنوان «پدر شعر نو» در ایران شناخته می‌شود. او یکی از تأثیرگذارترین شاعران در شعر معاصر ایران به شمار می‌رود.
نیما یوشیج در سال ۱۳۰۱ با انتشار منظومه «افسانه»، که به عنوان مانیفست شعر نو فارسی شناخته می‌شود، آغازگر انقلاب ادبی و روشنفکری در شعر مدرن فارسی بود. او به طور آگاهانه تمامی بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. عنوان شعر نو را خود او برگزید و این سبک بعدها به شعر نیمایی شهرت یافت.
تمامی جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما یوشیج به وجود آورد. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار او را نمادین می‌دانند و او را در ردیف شاعران سمبولیست مشهور جهان قرار می‌دهند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که تحت عنوان «روجا» منتشر شده است.