برتراند راسل (۱۸۷۲-۱۹۷۰) یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان و متفکران قرن بیستم به شمار می‌رود. او نه تنها در زمینه‌های فلسفه و منطق، بلکه در ریاضیات و علوم اجتماعی نیز تأثیرات عمیقی گذاشت. راسل به عنوان یکی از بنیانگذاران فلسفه تحلیلی شناخته می‌شود و آثارش به ویژه در زمینه نظریه دلالت و تحلیل زبان بسیار مهم هستند.
راسل به دنبال ایجاد یک بنیاد منطقی برای ریاضیات بود و در این مسیر با آلفرد نورث وایت‌هد همکاری کرد. او تلاش کرد تا از طریق منطق کلاسیک، ساختارهای پیچیده ریاضی را تبیین کند. مقاله معروف او با عنوان «در باب دلالت» به عنوان یکی از ارکان فلسفه معاصر شناخته می‌شود.
علاوه بر فعالیت‌های علمی، راسل به عنوان یک فعال سیاسی و صلح‌طلب نیز شناخته می‌شود. او مخالف جنگ و امپریالیسم بود و برای اعتقاداتش هزینه‌های زیادی پرداخت، از جمله زندانی شدن و اخراج از دانشگاه در دوران جنگ جهانی اول. نظرات انتقادی او درباره هیتلر و استالین و همچنین موضع‌گیری‌اش در برابر جنگ ویتنام نشان‌دهنده تعهد عمیق او به اصول انسانی و حقوق بشر است.