نظریه رانت رابرت مالتوس بر این اساس استوار است که افزایش جمعیت باعث تقاضا برای منابع محدود مانند زمین کشاورزی می‌شود، که در نتیجه قیمت زمین افزایش می‌یابد. او معتقد بود که در شرایطی که زمین به طور طبیعی محدود است، مالکین زمین می‌توانند از این شرایط بهره‌برداری کنند و سود اضافی یا "رانت" به دست آورند. این رانت به دلیل کمبود زمین یا منابع طبیعی نمی‌تواند به وسیله افزایش تولید بیشتر جبران شود، چرا که زمین‌های کم بازده‌تر به تولید اضافه می‌شوند و بهره‌وری کلی کاهش می‌یابد. به عبارت دیگر، افزایش جمعیت به ایجاد تفاوت‌های اقتصادی و اجتماعی بین افراد منجر می‌شود که در آن صاحبان زمین یا منابع طبیعی بیشترین سود را می‌برند.
در اقتصاد، واژه "رانت" به هر نوع پرداخت اضافی به مالک یا تولیدکننده‌ای اطلاق می‌شود که فراتر از هزینه‌های تولید و سود معمول برای وارد کردن محصول به چرخه تولید است. به عبارت ساده، رانت درآمدی است که بدون تلاش اضافی به دست می‌آید و ناشی از عواملی است که خارج از فرآیندهای تولیدی و کارآفرینی قرار دارند. به عنوان مثال، در شرایطی که عرضه برخی منابع طبیعی مانند زمین محدود است و هیچ‌گونه امکان افزایش تولید یا عرضه آن‌ها وجود ندارد، افزایش تقاضا به افزایش قیمت‌ها و در نهایت، افزایش درآمد تولیدکنندگان یا صاحبان این منابع منجر می‌شود. در چنین حالتی، درآمد حاصل از افزایش قیمت‌ها به عنوان رانت اقتصادی شناخته می‌شود.
رانت اقتصادی به دو عامل اصلی بستگی دارد: