از آغاز تمدن بشری، انسان‌ها همواره به دنبال روش‌هایی برای اندازه‌گیری و تقسیم زمان بوده‌اند. این نیاز ابتدا برای برنامه‌ریزی فعالیت‌های کشاورزی، مذهبی و اجتماعی شکل گرفت و با گذشت زمان، به سیستم پیچیده و دقیق‌تری تبدیل شد. تقسیم زمان یکی از اولین و اساسی‌ترین ابتکارات بشر بوده است که در روند پیشرفت علمی، فرهنگی و اجتماعی نقش بسیار مهمی ایفا کرده است. در این مقاله، سیر تکامل تقسیم زمان از روزهای ابتدایی تا ساعت‌های اتمی امروزی را بررسی خواهیم کرد.
بخش اول: تقسیم بندی های طبیعی زمان
1. تقسیم بندی روزانه
تمدن‌های اولیه: اولین روش‌های تقسیم زمان در تاریخ بشر به طلوع و غروب خورشید وابسته بود. بشر با مشاهده تغییرات نور و تاریکی در طول روز، ابتدا به شکلی طبیعی و ابتدایی به زمان‌بندی پرداخته است.
مصریان باستان: یکی از اولین تمدن‌هایی که اقدام به تقسیم زمان به صورت دقیق‌تر کردند، مصریان باستان بودند. آنها روز را به 12 ساعت روز و 12 ساعت شب تقسیم کردند که این تقسیم‌بندی تا به امروز در بیشتر سیستم‌های زمانی باقی مانده است.