کتاب بهرام

چتر نجات (Parachute) وسیله‌ای است که برای کاهش سرعت سقوط اجسام یا افراد در هوا استفاده می‌شود. این وسیله با ایجاد مقاومت در برابر هوا، سرعت سقوط را کاهش داده و امکان فرود ایمن را فراهم می‌کند. چتر نجات معمولاً از یک سطح بزرگ و سبک ساخته شده است که هنگام باز شدن، مقاومت هوا را افزایش می‌دهد.

تاریخچه:

ایده چتر نجات به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد، اما طراحی و استفاده عملی از آن در قرن‌های اخیر توسعه یافته است.

• قرن ۱۵: اولین طرح‌های مفهومی چتر نجات توسط لئوناردو داوینچی در قرن ۱۵ میلادی ارائه شد. او طرحی از یک چتر هرمی شکل کشید که می‌توانست سرعت سقوط یک فرد را کاهش دهد.

• قرن ۱۸: اولین چتر نجات عملی توسط لوئیس سباستین لِنورماند (Louis-Sébastien Lenormand) در سال ۱۷۸۳ ساخته و آزمایش شد. او از این وسیله برای پرش از یک درخت بلند استفاده کرد.

• قرن ۱۹: آندره ژاک گارنرن (André-Jacques Garnerin) اولین کسی بود که از چتر نجات برای پرش از یک بالون در سال ۱۷۹۷ استفاده کرد. او به عنوان اولین پاراشوت‌باز تاریخ شناخته می‌شود.

• قرن ۲۰: با پیشرفت فناوری، چتر نجات در جنگ‌های جهانی اول و دوم به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت. در این دوره، چتر نجات به عنوان یک وسیله نجات برای خلبانان و سربازان توسعه یافت.

مخترع:

اگرچه ایده چتر نجات به لئوناردو داوینچی برمی‌گردد، اما اولین چتر نجات عملی توسط لوئیس سباستین لِنورماند در سال ۱۷۸۳ ساخته و آزمایش شد. آندره ژاک گارنرن نیز به عنوان اولین کسی که از چتر نجات برای پرش از یک بالون استفاده کرد، شناخته می‌شود.

کاربردها:

چتر نجات کاربردهای متنوعی در زمینه‌های مختلف دارد:

1. نظامی:

   • نجات خلبانان: چتر نجات به عنوان یک وسیله نجات برای خلبانان هواپیماهای نظامی و غیرنظامی استفاده می‌شود.

   • پاراشوت‌بازی: سربازان برای انجام عملیات‌های هوابرد از چتر نجات استفاده می‌کنند.

2. غیرنظامی:

   • پاراشوت‌بازی: چتر نجات به عنوان یک وسیله ورزشی و تفریحی در پاراشوت‌بازی استفاده می‌شود.

   • نجات اضطراری: در هواپیماهای مسافربری، چتر نجات به عنوان یک وسیله نجات اضطراری برای مسافران و خدمه در نظر گرفته می‌شود.

3. فضایی:

   • فرود فضاپیماها: چتر نجات برای کاهش سرعت فرود فضاپیماها و کپسول‌های فضایی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، چتر نجات در مأموریت‌های آپولو و مریخ‌نوردها استفاده شده است.

4. علمی و تحقیقاتی:

   • پرتاب محموله‌های علمی: چتر نجات برای بازگرداندن محموله‌های علمی از ارتفاع‌های بالا به زمین استفاده می‌شود.

انواع چتر نجات:

1. چتر نجات گرد (Round Parachute): این نوع چتر نجات به شکل دایره‌ای است و معمولاً برای کاربردهای نظامی و نجات استفاده می‌شود.

2. چتر نجات بال‌مانند (Ram-Air Parachute): این نوع چتر نجات به شکل بال است و امکان کنترل و هدایت بهتر را فراهم می‌کند. معمولاً در پاراشوت‌بازی و ورزش‌های هوایی استفاده می‌شود.

3. چتر نجات ترمزی (Drogue Parachute): این نوع چتر نجات کوچک‌تر است و برای کاهش سرعت اولیه اجسام بزرگ مانند فضاپیماها یا هواپیماها استفاده می‌شود.

ساختار و اجزای چتر نجات:

1. سطح چتر (Canopy): بخش اصلی چتر نجات که مقاومت هوا را ایجاد می‌کند.

2. طناب‌ها (Lines): طناب‌هایی که سطح چتر را به هارنس متصل می‌کنند.

3. هارنس (Harness): بخشی که فرد یا جسم را به چتر نجات متصل می‌کند.

4. کیسه چتر (Parachute Pack): کیسه‌ای که چتر نجات در آن جمع می‌شود و در زمان نیاز باز می‌شود.

جمع‌بندی:

چتر نجات وسیله‌ای است که برای کاهش سرعت سقوط اجسام یا افراد در هوا استفاده می‌شود. این وسیله با ایجاد مقاومت در برابر هوا، امکان فرود ایمن را فراهم می‌کند. تاریخچه چتر نجات به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد و اولین چتر نجات عملی توسط لوئیس سباستین لِنورماند در سال ۱۷۸۳ ساخته و آزمایش شد. چتر نجات کاربردهای متنوعی در زمینه‌های نظامی، غیرنظامی، فضایی و علمی دارد و انواع مختلفی مانند چتر نجات گرد، بال‌مانند و ترمزی وجود دارد. چتر نجات از اجزای اصلی مانند سطح چتر، طناب‌ها، هارنس و کیسه چتر تشکیل شده است.