لوسی (جنوبی‌کپی عفاری) نام مصطلحی است برای AL 288-1، مجموعه‌ای شامل چند صد قطعه استخوان فسیل که ۴۰ درصد از اسکلت یک انسان‌تبار مؤنث از نوع جنوبی‌کپی عفاری را تشکیل می‌دهد. لوسی به گونهٔ جنوبی‌کپی آسا تعلق دارد و قدمت آن ۳٫۲ میلیون سال تخمین زده شده‌است. این فسیل یکی از مهم‌ترین کشفیات دیرین‌شناسی است که اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ پیشینهٔ تکاملی انسان‌ها و نیاکان آن‌ها به دست می‌دهد.
کشف لوسی
لوسی در سال ۱۹۷۴ توسط دونالد جانسون، دیرین‌مردم‌شناس معروف موزه تاریخ طبیعی کلیولند، در منطقه‌ای نزدیک روستای هادر در دره آواش در مثلث عفر در اتیوپی کشف شد. کشف این فسیل باعث انقلابی در فهم ما از تکامل انسان‌ها و نیاکان آن‌ها شد.
ساختار اسکلت لوسی
اسکلت لوسی شامل چند صد قطعه استخوان فسیل است که حدود ۴۰ درصد از اسکلت یک انسان‌تبار مؤنث از نوع جنوبی‌کپی عفاری را تشکیل می‌دهد. این فسیل به دلیل ترکیب ویژگی‌های انسانی و غیرانسانی، از اهمیت خاصی برخوردار است. جمجمه لوسی کوچک و شبیه به جمجمهٔ کپی‌ها است، اما در عین حال ویژگی‌هایی دارد که نشان‌دهندهٔ ارتباط با انسان‌ها و دیگر انسان‌تبارها است. به ویژه، ترکیب نشانه‌های موجود در جمجمه، تأییدی بر نظریهٔ انتخاب طبیعی است که باور دارد ایستادن بر روی دو پا پیش از افزایش حجم مغز در انسان‌ها رخ داده است.
ویژگی‌های تکاملی لوسی
بر اساس نتایج تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، به نظر می‌رسد که جنوبی‌کپی‌های عفاری، از جمله لوسی، غالباً درخت‌پیما بوده‌اند. این ویژگی نشان‌دهندهٔ زندگی نیمه‌درختی و سازگاری آن‌ها با محیط‌های درختی است. با این حال، این موضوع همچنان مورد بحث و بررسی است و برخی از محققان ممکن است نظر دیگری داشته باشند.
نام‌گذاری لوسی
نام لوسی از آهنگ معروف گروه بیتلز با عنوان «لوسی با الماس‌ها در آسمان» گرفته شده است. طبق گزارش‌ها، این آهنگ در هنگام کشف لوسی، در محل کمپ گروه اکتشاف بارها به صدای بلند پخش می‌شده است. پس از انتشار خبر این کشف، لوسی به یک نماد علمی و یک اسم محبوب تبدیل شد که توجهات زیادی را به خود جلب کرد.
دینکنش در اتیوپی
در اتیوپی، این مجموعه فسیل به نام دینکنش شناخته می‌شود که در زبان اَمهری به معنی «تو شگفت‌انگیزی» است. این نام به ویژگی‌های برجسته و شگفت‌انگیز این کشف فسیلی اشاره دارد.
اکتشاف و تحقیق بیشتر
موریس تاییپ، زمین‌شناس و دیرین‌مردم‌شناس فرانسوی، در سال ۱۹۷۴ پس از مطالعات دیرین‌شناسی در منطقه هادر در مثلث عفر اتیوپی، پی برد که احتمال یافتن فسیل‌های دیگری از موجودات پیش‌انسان در این منطقه بسیار زیاد است. این اکتشاف نقطه عطفی در تاریخ دیرین‌شناسی بود و موجب شد تحقیقات بیشتری در این زمینه آغاز شود.
کشف لوسی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای علم دیرین‌شناسی است که به درک ما از تاریخ تکامل انسان‌ها و جانداران پیشین کمک زیادی کرده است. این کشف همچنین به تحقیقات بعدی در زمینهٔ تکامل بیولوژیکی و اجتماعی انسان‌ها و ارتباط آن‌ها با گونه‌های مختلف انسان‌تبارها ادامه داده است.
منبع: ویکی پدیا