کتاب بهرام

خودکشی نهنگ ها و دلفین ها درباره پدیده‌ای است که در برخی گونه‌های آبزیان مانند نهنگ‌ها و دلفین‌ها مشاهده می‌شود به نام خودکشی آبی. در این پدیده، این حیوانات به طور آگاهانه خود را به سواحل می‌کشند و بعد از آن به دلایلی مانند کمبود آب، فشار وزنی یا خفگی در نتیجه جزر و مد، جان خود را از دست می‌دهند. عمل خودکشی در اینجا به معنای انجام آگاهانه این فعل است، به طوری که اگر از سواحل به دریا بازگردانده شوند، به سرعت دوباره به سواحل حرکت می‌کنند، ممکن است حتی در فاصله‌ای کمی دورتر از نقطه اولیه‌شان.

این پدیده هنوز کاملاً درک نشده است و علل دقیق آن نیز موضوع تحقیقات بیشتری محسوب می‌شود. به طور کلی، این رفتار ممکن است به دلیل تنش‌های محیطی، بیماری‌ها، یا شرایط زیستی خاصی باشد که باعث می‌شود این حیوانات به این شکل عمل کنند.

دلیل این پدیده هنوز کاملاً مشخص نیست، اما تحلیل‌های گوناگونی در این زمینه مطرح شده است. برخی فرض می‌کنند که این حیوانات به دلیل خطای فردی یا نادیده گرفتن رهبری گروهشان، به آبهای کم عمق وارد می‌شوند و سپس مشکلاتی در بازگشت به آبهای عمیق‌تر پیش می‌آید. نظر مخالفان این نظریه این است که این پدیده بازگشت دوباره را رد می‌کند. نظریه دوم این است که نهنگ‌ها و دلفین‌های پیر و مسن، به دلیل کاهش منابع غذایی و ناتوانی در رقابت با همسالان جوان‌تر، ترجیح می‌دهند بمیرند. با این حال، مخالفان این نظریه اشاره می‌کنند که تعداد زیادی از این حیوانات که خود را به ساحل می‌کشند، جوان و نیرومند هستند، و در برخی مناطق دیگر مانند جنوب استرالیا، مشاهده می‌شود که دلفین‌ها به طور مکرر خودکشی می‌کنند. نظریه سوم این است که ابتلا به بیماری‌های داخلی و ویروسی ممکن است عامل این رفتار باشد، اما هنوز شواهد کافی برای اثبات این ادعا در مورد نهنگ‌ها و دلفین‌ها که خودکشی می‌کنند، موجود نیست.