کهکشانهای جدید ممکن است در آینده متولد شوند. فرآیندهایی که منجر به شکلگیری کهکشانهای جدید میشوند، پیچیده و تحت تأثیر عوامل مختلف کیهانی هستند. در ادامه برخی از مهمترین عواملی که به این فرآیندها مرتبط هستند، توضیح داده میشود:
1. تشکیل کهکشانها
کهکشانها معمولاً از گازهای هیدروژن، هلیوم، و سایر عناصر سنگینتر تشکیل میشوند. در ابتدا، گازهای سرد در فضا شروع به جمع شدن کرده و به وسیلهٔ نیروی گرانشی به هم میچسبند. این تراکمها میتوانند به تشکیل ستارهها و کهکشانها منجر شوند. کهکشانهای اولیه اغلب کوچک و کمتر پیچیده هستند، اما با گذشت زمان و افزایش تراکم مواد، به کهکشانهای بزرگتر و پیچیدهتری تبدیل میشوند.
2. ادغام کهکشانها
کهکشانها ممکن است به یکدیگر نزدیک شده و در نهایت با هم ادغام شوند. این فرآیند میتواند به تشکیل کهکشانهای جدید منجر شود که معمولاً بزرگتر از کهکشانهای اولیه هستند. به عنوان مثال، کهکشان آندرومدا و کهکشان راه شیری قرار است در آیندهای دور به هم نزدیک شوند و در نهایت با هم ادغام شوند. در این فرآیند، میتواند فعالیت ستارهزایی افزایش یابد، زیرا مواد گازی و غباری که در جریان ادغام حرکت میکنند، ممکن است به تشکیل ستارههای جدید منجر شوند.
3. تشکیل کهکشانهای جدید از گازهای بین کهکشانی
گازهای بین کهکشانی که در فضا پراکندهاند، میتوانند به نواحی خاص جذب شده و تحت تأثیر گرانش به هم جمع شوند. این تجمع گازی میتواند باعث شکلگیری کهکشانهای جدید شود. به همین دلیل، حتی در نواحی به ظاهر خلاء در فضا، ممکن است که کهکشانهای جدید در آینده به وجود آیند.
4. تحولات کیهانی و زمان
فرآیندهای تشکیل کهکشانها زمانبر هستند. گاهی این فرآیندها میلیونها یا میلیاردها سال طول میکشند، بنابراین در مقیاس زمانی انسانی ممکن است این تحولات به تدریج و در مقیاسهای زمانی طولانیتری رخ دهند که به این معنی است که ما قادر به مشاهدهٔ مستقیم آنها نخواهیم بود.
5. آینده کیهان و مدلهای مختلف
براساس مدلهای کیهانی و نظریههای موجود در فیزیک و نجوم، گسترش کیهان میتواند بر روی تشکیل کهکشانهای جدید تأثیر بگذارد. با افزایش فاصلهٔ بین کهکشانها به دلیل انبساط کیهان، احتمال ادغام یا تشکیل کهکشانهای جدید کاهش مییابد، مگر آن که نواحی خاصی از فضا تحت تأثیر گرانشهای شدید قرار گیرند.
نتیجهگیری:
در نهایت، بله، کهکشانهای جدید میتوانند در آینده تشکیل شوند. این فرآیند به عوامل مختلفی از جمله ادغام کهکشانها، تجمع گازهای بین کهکشانی و دینامیکهای گرانشی بستگی دارد. اما به دلیل مقیاس زمانی بسیار طولانی این فرآیندها، مشاهدات مستقیم آنها برای انسانها ممکن است به راحتی ممکن نباشد.