کتاب بهرام

یوکاریوت‌ها (Eukaryotes) یکی از دو گروه اصلی موجودات زنده هستند که به خاطر ساختار سلولی خاص خود شناخته می‌شوند. این گروه شامل موجوداتی است که سلول‌های آن‌ها دارای هسته واقعی (True Nucleus) و سایر ارگانل‌های پیچیده (Complex Organelles) هستند. در ادامه، به بررسی جزئیات بیشتری درباره یوکاریوت‌ها می‌پردازیم.

۱. تعریف یوکاریوت‌ها

یوکاریوت‌ها موجودات زنده‌ای هستند که سلول‌های آن‌ها دارای هسته‌ای محصور در غشاء (Nuclear Membrane) و ارگانل‌های مختلفی هستند. این ویژگی‌ها آن‌ها را از پروکاریوت‌ها (Prokaryotes) که سلول‌هایشان هسته ندارند، متمایز می‌کند.

۲. ویژگی‌های سلولی یوکاریوت‌ها

• هسته (Nucleus): هسته حاوی DNA (Deoxyribonucleic Acid) است و کنترل‌کننده فعالیت‌های سلولی (Cellular Activities) می‌باشد.
• ارگانل‌ها (Organelles): یوکاریوت‌ها دارای ارگانل‌های مختلفی هستند که هر کدام وظایف خاصی دارند، از جمله:

چندین نظریه دربارهٔ منشأ مولکول‌های کوچکی که باعث آغاز حیات در زمین اولیه شدند، وجود دارد. بر اساس این نظریه‌ها، این مولکول‌های کوچک ممکن است از طریق شهاب‌سنگ‌های مارکیسون به زمین آمده یا در چاه‌های گرمابی در عمق دریاها یا به دلیل آزمایش میلر–یوری به واسطهٔ برخورد رعد و برق در اتمسفر اولیهٔ زمین شکل گرفته باشند.

داده‌های تجربی کمی دربارهٔ نخستین مولکول‌های «خودتکثیرکننده» وجود دارد. به عنوان مثال، آر ان ای می‌تواند اولین مولکول خودتکرارکننده باشد، زیرا قادر است به طور همزمان اطلاعات ژنتیکی را ذخیره کرده و واکنش‌های شیمیایی را فعال کند (بر اساس فرضیه دنیای آر ان ای).

"دی ان ای" به انگلیسی "DNA" است که اختصاری برای "Deoxyribonucleic acid" می‌باشد، به معنی اسید دئوکسیریبونوکلئیک. DNA یکی از اصلی‌ترین مولکول‌ها در زندگی است و به عنوان حامل اصلی اطلاعات ژنتیکی در سلول‌ها عمل می‌کند.

DNA یک مولکول بسیار پیچیده است که در هسته سلول‌ها قرار دارد. آن به عنوان یک ساختار دوقطبی ذاتی، شامل زنجیره‌های نوکلئوتیدی است که با هم توأمی می‌کنند. هر نوکلئوتید شامل سه عنصر است: یک قسمت شکلاتی (شکر دئوکسی‌ریبز)، یک گروه فسفات و یک پایه نیتروژنه.

در DNA، پایه‌های نیتروژنه شامل آدنین (A)، تیمین (T)، گوانین (G) و سیتوزین (C) هستند. این پایه‌ها به دو زنجیره متقابل متصل هستند. آدنین با تیمین و گوانین با سیتوزین از طریق پیوندهای هیدروژنی جفت می‌شوند. این اتصالات پیوندهای هیدروژنی، پایه‌های نیتروژنه را در مکان‌های خاصی نگه می‌دارند و به ترتیب جفت شدن پایه‌ها در DNA کد ژنتیکی را تعیین می‌کنند.

DNA قادر به تکثیر و ترجمه اطلاعات ژنتیکی است. در فرایند تکثیر، دو زنجیره DNA جدا می‌شوند و با تشکیل زنجیره‌های جدید متقابل، دو مولکول DNA دقیقاً مشابه به هم تشکیل می‌دهند. این فرایند حیاتی است زیرا امکان انتقال و موروثی شدن اطلاعات ژنتیکی را فراهم می‌کند.