کتاب بهرام

جغدها پرندگانی شکاری از راسته جغدسانان (Strigiformes) هستند که به دلیل ویژگی‌ها و رفتارهای منحصربه‌فرد خود شناخته می‌شوند. این پرندگان در بسیاری از فرهنگ‌ها و افسانه‌ها نقش مهمی ایفا کرده‌اند و به‌طور گسترده در سراسر جهان پراکنده‌اند. در ادامه با ویژگی‌ها، زیستگاه، رفتار و نمادشناسی جغدها آشنا می‌شویم:

ویژگی‌های ظاهری
1. چشمان بزرگ: جغدها چشم‌های بزرگی دارند که این ویژگی به آنها کمک می‌کند تا در تاریکی شب بهتر ببینند.
2. گردن چرخان: جغدها قادرند گردن خود را تا 270 درجه بچرخانند، که این قابلیت به آنها امکان می‌دهد بدون نیاز به حرکت کل بدن، محیط اطراف خود را مشاهده کنند.
3. پَرهای نرم: جغدها دارای پَرهای نرمی هستند که پرواز آنها را بی‌صدا می‌کند و به شکار بی‌صدا و غافلگیرانه کمک می‌کند.
4. منقار خمیده: منقار جغدها خمیده و تیز است که برای خوردن شکار مناسب است.

زیستگاه

جغدها به عنوان یکی از نمادهای حکمت و دانایی در فرهنگ‌های مختلف جهان شناخته می‌شوند. این تصور به دلایل مختلفی از جمله ویژگی‌های زیستی، رفتارها و تأثیرات فرهنگی این پرنده برمی‌گردد. در ادامه به بررسی این دلایل می‌پردازیم.

۱. ویژگی‌های زیستی و رفتاری

جغدها به دلیل ویژگی‌های خاص خود، به عنوان پرندگانی با توانایی‌های منحصر به فرد شناخته می‌شوند:

بینایی شبانه: جغدها دارای بینایی بسیار قوی در شب هستند و می‌توانند در تاریکی مطلق شکار کنند. این ویژگی به آن‌ها کمک می‌کند تا به عنوان شکارچیان ماهر عمل کنند و در نتیجه به عنوان نماد بینش و درک عمیق در نظر گرفته شوند.

نقش جغد در اکوسیستم  چیست؟ 

جغد یا بوم‌رز یک پرنده شبانه است که در اکوسیستم‌های مختلف حضور دارد و نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیکی و عملکرد صحیح اکوسیستم‌ها دارد. نقش‌های اصلی جغد در اکوسیستم به شرح زیر است:

 کنترل جمعیت حشرات: جغدها از طریق شکار حشرات، به کنترل جمعیت آن‌ها کمک می‌کنند. جغدها اغلب به دنبال حشرات مانند مورچگان، همه‌چیزخواران و ملخ‌ها هستند و با شکار و مصرف آن‌ها، تعداد جمعیت حشرات را کاهش می‌دهند. این کنترل جمعیت حشرات باعث پیشگیری از گسترش آنها و کاهش آسیب‌هایی که ممکن است به گیاهان و سایر حیوانات وارد کنند، می‌شود.