تشی، یکی از جوندگان بزرگ ایران است که به دلیل ویژگی‌های خاص خود، از جمله داشتن خارهای تیز و ساختار بدنی منحصر به فرد، شهرت زیادی دارد. این جانور با طول سر و تنه‌ای بیشتر از ۷۰ سانتی‌متر، بزرگ‌ترین جونده ایران به‌شمار می‌رود و به‌طور عمده در مناطق مختلف کشور به‌ویژه در نواحی خشک و نیمه‌خشک یافت می‌شود.
1. ویژگی‌های ظاهری جوجه تیغی بزرگ
تشی (که در برخی مناطق ایران به نام‌های «چوله» و «سیخور» نیز شناخته می‌شود) دارای بدنی فشرده و عضلانی است که پوشیده از تیغ‌های بلند و محکم است. این تیغ‌ها نه تنها به عنوان ابزاری برای دفاع از خود در برابر شکارچیان عمل می‌کنند، بلکه در مواقعی که جانور احساس خطر می‌کند، به‌صورت خودکار به سمت بیرون می‌روند و مانند سلاحی دفاعی در برابر مهاجمان عمل می‌کنند.
طول بدن تشی معمولاً بیش از ۷۰ سانتی‌متر است، که این اندازه آن را به بزرگ‌ترین جونده ایران تبدیل می‌کند. این اندازه بزرگ و ظاهر خاص تشی، آن را از سایر جوندگان متمایز می‌کند.