کتاب بهرام

شعر «سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند»، که در غزل شماره 192 حافظ شیرازی آمده است، یکی از نمونه‌های برجسته غزل‌های این شاعر بزرگ است که در آن، حافظ با استفاده از تصویرسازی‌های زیبا و رمزآلود، مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی را بیان می‌کند. این غزل در وزن رجز مثمن مطوی مخبون (مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن) سروده شده است که در آن، شاعر به پرسش‌هایی درباره عشق، زیبایی و جدایی پرداخته و از طریق این پرسش‌ها، به تحلیل وضعیت روحی و عاطفی خود می‌پردازد. در این مطلب بعضی از ابیات غزل را در جدول به صورت تقطیع شده مثال زده ایم تا درک بهتری از وزن (مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن) در شعر بیابیم. برای مطالعه قواعد تقطیع شعر و اختیارات شاعری می توانید از لینکی که در انتهای مطلب قرار داده شده است استفاده نمایید.

تقطیع  شعر "بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت": با نگاهی به تاریخ ادبیات فارسی، درمی‌یابیم که شعر همیشه نقشی برجسته در انتقال احساسات، افکار و تجربیات انسانی داشته است. یکی از اشعار زیبای این گنجینه غنی، شعری است که با بیت دلنشینی آغاز می‌شود: "بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت". این بیت که از غزلیات حافظ شیرازی، شاعر بزرگ قرن هشتم هجری، است، تصویری ناب و هنرمندانه از طبیعت و احساسات انسانی را به نمایش می‌گذارد.

در این مطلب، قصد داریم به تقطیع  این شعر زیبا بپردازیم. با نگاهی دقیق به اجزای این اثر، از وزن و قافیه گرفته تا معنا و تصاویر، تلاش می‌کنیم به عمق زیبایی‌ها و مفاهیم نهفته در آن پی ببریم. تحلیل شعر، ابزاری ارزشمند برای فهم بهتر ساختار و موسیقی درونی آن است که به ما کمک می‌کند تا از جنبه‌های مختلف این شاهکار ادبی بهره‌مند شویم.