لاک پشتها از نظر علمی به عنوان جانورانی با هوش متوسط محسوب میشوند. در مقایسه با بسیاری از جانوران دیگر، قدرت یادگیری و حل مسئله آنها کمتر است، اما هنوز هم میتوانند تواناییهایی نشان دهند که به عنوان هوش در خود آنها تعبیر میشود. لاک پشت ها قادر به یادگیری الگوها و انجام وظایف ساده هستند. آنها میتوانند مکانها و مسیرها را یاد بگیرند و به آنها بازگردند. همچنین، لاک پشتها میتوانند درک اجسام و اشیاء را داشته باشند و به تفاوت بین آنها بپردازند. برخی از لاک پشتها همچنین میتوانند رفتارهای پیچیدهتری مانند تشخیص موقعیت منابع غذایی و به دست آوردن آنها را نشان دهند. اما به طور کلی، لاک پشتها در مقایسه با بسیاری از جانوران دیگر هوش کمتری دارند. آنها نه به صورتی که برخی از حیوانات هوشمند مانند بوزینه ها یا انسانها عمل کنند و نه به صورتی که تواناییهای پیچیدهتری مانند ابتکار و خلاقیت را داشته باشند.
وزن لاک پشت ها بستگی به گونه و اندازهٔ آنها دارد. لاک پشتها در اندازهها و وزنهای مختلفی وجود دارند. به عنوان مثال:
لاک پشت خزهخوار رایج (Testudo graeca): معمولاً دارای وزنی حدوداً 1 تا 2 کیلوگرم است، اما بعضی از فردهای بزرگتر میتوانند تا 4 یا 5 کیلوگرم وزن داشته باشند.
- لاک پشت زمینی آفریقایی (Geochelone sulcata) که یکی از بزرگترین گونههای لاک پشت است، میتواند وزنی بین 50 تا 100 کیلوگرم داشته باشد. برخی از فردهای بزرگتر این گونه میتوانند تا 200 کیلوگرم یا بیشتر وزن داشته باشند.
- لاک پشت دریایی (Chelonia mydas) که یک گونهٔ دریایی است، وزنی بین 100 تا 200 کیلوگرم دارد. بعضی از فردهای بزرگتر این گونه میتوانند تا 400 کیلوگرم یا بیشتر وزن داشته باشند.
مهم است بدانید که این اعداد تقریبی هستند و وزن لاک پشتها ممکن است بسته به شرایط زیستی و سن آنها متغیر باشد. همچنین، لاک پشتها در طول زمان ممکن است وزن بیشتری پیدا کنند و به مرور زمان رشد کنند.
لاک پشتها شنوایی محدودی دارند و نمیتوانند به صورتی که ما انسانها میتوانیم، صداها را به طور کامل تشخیص دهند. این به خاطر ساختار شنوایی آنها و عدم وجود گوش داخلی پیچیده است. در عوض، آنها به عنوان جانداران زمین، از حس بینایی و بو برای تشخیص محیط و ارتباط با اعضای هم زیست خود استفاده میکنند. لاک پشت ها قادر به دریافت ارتعاشات و امواج صوتی هستند، اما قدرت شنوایی آنها نسبت به بسیاری از جانوران دیگر کمتر است. آنها معمولاً به صداهایی با فرکانس پایینتر حساستر هستند و به صداهای با فرکانس بالاتر کمتر واکنش نشان میدهند.
از این رو، لاک پشتها ممکن است بتوانند به صداهایی مانند نویزهای آب، صدای غذا یا صدای حرکت در اطراف خود واکنش نشان دهند، اما نه به صداهای بسیار ضعیف یا پیچیده. به طور کلی، لاک پشتها بیشتر از حواس بینایی و بو برای تشخیص واکنش به محیط استفاده میکنند و شنوایی آنها در مقایسه با این حواس دیگر کمتر اهمیت دارد.
لاک پشتها عموماً صدایی خاص و مشخص ندارند. آنها اغلب به صورت آرام و بیصدا حرکت میکنند و خوشبختانه صداهای بلند و ناخوشایندی تولید نمیکنند. بعضی از لاک پشتها ممکن است در برخی شرایط خاص صدا تولید کنند. به عنوان مثال، لاک پشتهای دریایی نر در زمان جفتگیری ممکن است صداهایی شبیه به فریادها یا وز وز کردن ایجاد کنند. اما این رفتارها و صداها مربوط به فصل جفتگیری و رفتار مربوط به حفظ یا یافتن قلمرو هستند و در طول سایر زمانها صداهای قابل توجهی تولید نمیشوند. در کل، صدای لاک پشتها بسیار ضعیف و ناچیز است و در بیشتر موارد شنیده نمیشود. آنها بیشتر از حواس بینایی و بو برای ارتباط و تشخیص محیط استفاده میکنند.
آیا لاک پشت دوزیست است یا خزنده؟
لاک پشتها گونههای بسیار متنوعی دارند و این گونهها میتوانند به صورت دوزیست یا خزنده باشند. برخی از گونههای لاک پشت به صورت دوزیست هستند، یعنی در زمین و آب هر دو حرکت میکنند. این گونهها معمولاً دارای پاهای قوی و شناگر هستند که به آنها کمک میکند در آب حرکت کنند و همچنین در زمین هم میتوانند پیمایش کنند.
اما برخی از گونههای لاک پشت به صورت خزنده هستند و اکثراً در زمین زندگی میکنند. این گونهها معمولاً پاهای قوی و برآمده دارند که برای حرکت در زمین مناسب هستند و نیازی به شنا ندارند.
بنابراین، وجود لاک پشت دوزیست یا خزنده به گونهای که مورد نظرتان قرار بگیرد بستگی دارد.
لاک پشت چگونه از بچه هایش نگهداری می کند؟
لاک پشتها به طرق مختلفی از بچههای خود مراقبت میکنند. در زیر توضیحاتی راجع به نگهداری بچههای لاک پشت آورده شده است:
1. تخمگذاری: لاک پشتها تخمهایشان را در محیط مناسبی مانند شن یا خاک دفن میکنند. سپس آنها برای مدت زمانی قابل توجهی تحت تأثیر دما قرار میگیرند و پس از این مدت، بچه های لاک پشت از تخمها فرو میآیند.
2. درماندگی از تخم: پس از تخمگذاری، لاک پشت به طور معمول از تخم خارج میشود و از جوجهها مراقبت میکند. این مراقبت میتواند شامل تمیز کردن تخمها، حفاظت از تخمها در برابر خطرات و تأمین حرارت مناسب باشد.
3. تغذیه: لاک پشتهای بزرگسال ممکن است به جوجههای خود کمک کنند تا غذا مناسب را پیدا کنند. آنها ممکن است به جوجههای خود نشان دهند که چه غذاهایی را باید بخورند و به آنها کمک کنند تا به غذا دسترسی پیدا کنند.
4. حفاظت: لاک پشتها معمولاً از جوجههای خود در برابر خطرات محافظت میکنند. آنها ممکن است به جوجهها نشان دهند که بهتر است در محلهای مخفی و ایمن بمانند و از آنها مراقبت کنند تا از صدمات جسمانی جلوگیری شود.
لاک پشتها نظامی طبیعی زندگی اجتماعی ندارند و بعد از تولد به طور معمول تنها با مادر خود همراه هستند. این مراقبتها معمولاً تا زمانی ادامه مییابد که جوجهها قادر به مراقبت از خود باشند و به صورت مستقل زندگی کنند.
لاکپشتها در طیف وسیعی از رنگها و الگوها موجود هستند که بسته به گونه و زیستگاه آنها متفاوت است. برخی از رنگهای متداول لاکپشتها عبارتند از:
1. سبز: بسیاری از لاکپشتهای دریایی، مانند لاکپشت سبز (Chelonia mydas)، پوستی به رنگ سبز دارند.
2. قهوهای: لاکپشتهای خشکی مانند لاکپشت گالاپاگوس (Chelonoidis nigra) عمدتاً دارای لاکی به رنگ قهوهای یا خاکستری هستند.
3. سیاه: برخی لاکپشتها، مانند لاکپشت چرمی (Dermochelys coriacea)، دارای پوستی تیرهتر و تقریباً سیاه هستند.
4. زرد و نارنجی: برخی از لاکپشتهای آبی و رودخانهای، مانند لاکپشت گوش قرمز (Trachemys scripta elegans)، دارای الگوهای زرد و نارنجی روشن روی لاک و پوست خود هستند.
5. خاکستری: رنگ خاکستری نیز در میان برخی گونهها مشاهده میشود، به ویژه در لاکپشتهای آب شیرین.
لاکپشتها همچنین ممکن است دارای الگوهای مختلفی مانند خطوط، نقاط، یا لکهها باشند که به شناسایی گونهها کمک میکند. این تنوع رنگ و الگو به لاکپشتها کمک میکند تا با محیط اطراف خود تطابق پیدا کنند و از شکارچیان مخفی بمانند.
لاکپشتها یک منو گیاهخوار و گاهی گیاهخوار-گوشتخوار را دنبال میکنند. مورد غذایی لاکپشتها به شدت وابسته به گونه و نوع محیط زیست آنها است. برخی از غذاهای معمول لاکپشتها عبارتند از:
1. گیاهان آبزی: بسیاری از لاکپشتها، به ویژه لاکپشتهای آبی و رودخانهای، گیاهان آبزی را به عنوان غذا مصرف میکنند. این شامل جوانهها، برگها، ریشهها و حتی گلهای آبزی میشود.
2. مواد گیاهی: برخی لاکپشتها از گیاهان خشک، مانند علفهای چمنی و سبزیجات، به عنوان منبع تغذیه خود استفاده میکنند.
3. حشرات و کرمها: برخی از لاکپشتها گاهی اوقات از حشرات، کرمها و سایر جانوران کوچک به عنوان جزءی از رژیم غذایی خود استفاده میکنند، به ویژه لاکپشتهای گوشتخوار.
در طبیعت، لاکپشتها از تنوع زیادی از منابع غذایی استفاده میکنند و تغذیه آنها به شدت به محیط زیست و شرایط محلی آنها وابسته است. برای لاکپشتهایی که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری میشوند، معمولاً میتوان از مواد غذایی آمادهای که از داروخانه یا فروشگاههای حیوانات خریداری میشود، استفاده کرد.
تعداد تخم هایی که یک لاک پشت می گذارد چقدر است؟
تعداد تخمهایی که یک لاکپشت میگذارد، بسته به گونه و شرایط محیطی متفاوت است. به طور کلی، این تعداد میتواند بین چند تخم تا بیش از صد تخم در هر دوره تخمگذاری متغیر باشد. در زیر برخی از مثالهای مربوط به گونههای مختلف لاکپشت آورده شده است:
1. لاکپشتهای دریایی:
- لاکپشت سبز (Chelonia mydas) معمولاً بین 80 تا 120 تخم در هر لانه میگذارد.
- لاکپشت چرمی (Dermochelys coriacea) ممکن است بین 50 تا 100 تخم در هر نوبت تخمگذاری بگذارد.
2. لاکپشتهای خشکی:
- لاکپشت گالاپاگوس (Chelonoidis nigra) معمولاً بین 2 تا 16 تخم در هر نوبت تخمگذاری میگذارد.
- لاکپشتهای دیگری مانند لاکپشتهای جعبهای آمریکای شمالی (Terrapene) ممکن است بین 3 تا 8 تخم در هر نوبت تخمگذاری بگذارند.
3. لاکپشتهای آبی و رودخانهای:
- لاکپشت گوش قرمز (Trachemys scripta elegans) میتواند بین 10 تا 30 تخم در هر نوبت تخمگذاری بگذارد.
فصل تخمگذاری نیز بسته به گونه و منطقه متفاوت است، اما معمولاً در فصلهای گرمتر سال اتفاق میافتد. لاکپشتها معمولاً تخمهای خود را در مکانهای امن و مخفی مانند سواحل شنی یا گودالهای خاکی دفن میکنند تا از شکارچیان محافظت کنند.
چرا لاک پشت دریایی مرتب به سطح می آید؟
لاکپشتهای دریایی مرتباً به سطح آب میآیند به دلایل مختلفی از جمله:
1. تنفس:
لاکپشتهای دریایی برای تنفس نیاز به هوا دارند، بنابراین باید به سطح آب بیایند تا نفس بکشند. عملکرد تنفس آنها به این شکل است که وقتی به سطح آب میآیند، هوای تازه را تنفس میکنند.
2. گرمایش و خنک شدن:
لاکپشتهای دریایی ممکن است به سطح آب بیایند تا از تعادل دما در بدن خود مراقبت کنند. اگر بدن آنها خیلی گرم شود، ممکن است به سطح آب بیایند تا از خنک شدن از طریق آب استفاده کنند.
3. استراحت:
لاکپشتهای دریایی ممکن است به سطح آب بیایند تا استراحت کنند یا به آرامی در اطراف شنا کنند.
4. تغذیه:
لاکپشتهای دریایی برای شکار ممکن است به سطح آب بیایند تا از موجودات زندهای که در اینجا قرار دارند شکار کنند.
5. تعامل اجتماعی:
برخی از لاکپشتهای دریایی به سطح آب میآیند تا با همسر و دیگر اعضای اجتماعی خود تعامل داشته باشند.
به طور کلی، لاکپشتهای دریایی به سطح آب میآیند تا از محیط اطراف خود بهره ببرند، اما این عمل به شکلی کاملاً طبیعی و ضروری برای زندگی آنها است.
لاکپشتها به عنوان دوزیست محسوب نمیشوند زیرا ویژگیها و نیازهای زیستی آنها با تعریف دقیق دوزیستان مطابقت ندارد. دوزیستان (Amphibians) گروهی از حیوانات مهرهدار هستند که دارای چرخه زندگی خاصی هستند که شامل مرحلهای در آب و مرحلهای در خشکی است. این گروه شامل قورباغهها، وزغها، سمندرها و سیسیلیانها میشود.
چند دلیل اصلی که لاکپشتها را از دوزیستان متمایز میکند عبارتاند از:
1. چرخه زندگی: دوزیستان دارای چرخه زندگی دو مرحلهای هستند: مرحله لاروی که معمولاً در آب سپری میشود (مانند بچه قورباغهها که آبشش دارند) و مرحله بالغ که معمولاً در خشکی زندگی میکنند و هوا را تنفس میکنند. لاکپشتها در طول زندگی خود اساساً یک محیط ثابت دارند و از تخم تا بزرگسالی در همان محیط (آب یا خشکی) باقی میمانند.
2. تنفس: اکثر دوزیستان در مرحله لاروی از آبشش برای تنفس استفاده میکنند و در مرحله بالغی به ریهها و پوست برای تنفس هوای آزاد تکیه میکنند. لاکپشتها از ابتدا تا انتهای زندگی خود از ریههای خود برای تنفس استفاده میکنند و قادر به تبادل گازها از طریق پوست نیستند.
3. پوست: پوست دوزیستان نازک و مرطوب است و اغلب در فرآیند تنفس نقش دارد. پوست لاکپشتها خشک و پوشیده از فلسهای سختی است که برای محافظت طراحی شدهاند و در فرآیند تنفس نقشی ندارند.
4. تولیدمثل: دوزیستان تخمهای خود را معمولاً در آب یا در محیطهای بسیار مرطوب میگذارند، و این تخمها باید در محیط مرطوب توسعه یابند. برخی از لاکپشتها تخمهای خود را در خشکی میگذارند و نیازی به آب برای توسعهی تخمها ندارند.
این تفاوتهای بنیادی باعث میشود که لاکپشتها به عنوان خزندگان شناخته شوند و نه دوزیستان. خزندگان شامل گروههایی مانند مارها، سوسمارها، کروکودیلها و لاکپشتها هستند که همگی ویژگیهای مشترکی مانند پوست خشک و فلسدار و تنفس با ریهها دارند.
لاکپشتها عموماً لانههای سادهای برای تخمگذاری و یا پناهگاه ساخته و استفاده میکنند. این لانهها معمولاً در خاک یا شن بستر میسازند و از مصالح موجود در محیط اطرافشان استفاده میکنند. برخی از لانههای لاکپشتها ممکن است حتی در آب ساخته شوند. البته باید توجه داشته باشید که نحوهی ساخت لانه و تخمگذاری ممکن است بسته به گونه و محیط زیست مختلف باشد.
لاکپشتها معمولاً با استفاده از پاهایشان و گردن خود، خاک یا شن را برای ساختن لانه حرکت میدهند و آن را به شکل یک گودال یا یک منطقه چهارگوش شکل میدهند. سپس با استفاده از پاهایشان و سر خود، خاک را فشرده میکنند تا لانه به شکل موردنظر آماده شود.
بعضی از گونههای لاکپشتها ممکن است لانه خود را در نزدیکی آب بسازند تا پس از تخمگذاری، تخمها را در آب بگذارند. برای مثال، لاکپشتهای دریایی معمولاً لانههایی روی ساحل یا نزدیک به ساحل میسازند که بتوانند تخمهایشان را در آنها بگذارند.
با این حال، همانطور که گفتیم، نحوهی ساخت لانه و تخمگذاری ممکن است بسته به گونه مختلف باشد، اما به طور کلی لاکپشتها از لانههای سادهای برای تخمگذاری و پناهگاه استفاده میکنند.
رشد لاکپشتها شامل چند مرحله اصلی از زمان تخمگذاری تا رسیدن به بلوغ کامل است. در زیر به این مراحل رشد پرداخته شده است:
1. تخمگذاری:
لاکپشتهای ماده تخمهای خود را معمولاً در خاک یا شن در نزدیکی آب دفن میکنند. تعداد تخمها میتواند بسته به نوع لاکپشت متفاوت باشد و ممکن است از چند تخم تا چندین ده تخم برسد.
2. انکوباسیون (دورهی جوجهکشی):
تخمها باید برای یک دوره مشخص که ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد، در محیطی گرم و مرطوب باقی بمانند. دمای محیط میتواند بر جنسیت نوزادان تأثیر بگذارد؛ به عنوان مثال، در برخی گونهها، دماهای بالاتر منجر به تولید نوزادان ماده و دماهای پایینتر منجر به تولید نوزادان نر میشود.
3. هچ شدن:
پس از پایان دوره انکوباسیون، نوزادان از تخمها بیرون میآیند. نوزادان لاکپشت دارای یک کیسه زرده هستند که به آنها کمک میکند تا چند روز اول زندگی بدون نیاز به تغذیه زنده بمانند.
4. رشد اولیه:
نوزادان پس از هچ شدن به سمت آب حرکت میکنند (در صورتی که گونه لاکپشت آبی باشد) و شروع به تغذیه از مواد غذایی کوچک مانند گیاهان، حشرات و دیگر منابع تغذیهای موجود در محیط زندگی خود میکنند. در این مرحله، آنها به سرعت رشد میکنند و سایز بدنشان افزایش مییابد.
5. جوانی:
در این دوره، لاکپشتها به تدریج رشد کرده و اندازه بدنشان بزرگتر میشود. آنها از نظر رفتاری و تغذیه به تدریج شبیه به بالغها میشوند و ممکن است رفتارهای اجتماعی و مهاجرتی خاصی نشان دهند.
6. بلوغ:
رسیدن به بلوغ جنسی ممکن است چندین سال طول بکشد و بسته به گونه ممکن است بین 5 تا 20 سال و یا بیشتر باشد. در این مرحله، لاکپشتها قادر به تولید مثل میشوند. بلوغ جنسی معمولاً با تغییراتی در اندازه و رفتار همراه است.
7. بلوغ کامل و پیری:
پس از رسیدن به بلوغ کامل، لاکپشتها به رشد خود ادامه میدهند اما سرعت رشد کندتر میشود. لاکپشتها ممکن است چندین دهه عمر کنند و برخی از گونهها حتی بیش از 100 سال عمر میکنند. در دوران پیری، ممکن است کاهشهایی در فعالیت و تواناییهای بدنی مشاهده شود.
نکات مهم:
- تغذیه: نقش حیاتی در رشد و سلامتی لاکپشتها دارد. تغذیه مناسب و متنوع شامل گیاهان، حشرات و در برخی موارد پروتئینهای حیوانی ضروری است.
- محیط زیست: شرایط محیطی مانند دما، رطوبت و دسترسی به آب نیز بر رشد لاکپشتها تاثیر گذار است.
این مراحل نشاندهنده رشد کلی لاکپشتها از تخم تا بلوغ هستند، اگرچه جزئیات دقیق ممکن است بسته به گونه متفاوت باشد.
لاکپشتها بسته به نوعشان (آبی یا خشکی) روشهای متفاوتی برای حرکت دارند. در زیر به چگونگی حرکت هر یک پرداخته شده است:
1. حرکت لاکپشتهای خشکی:
لاکپشتهای خشکی دارای پاهای کوتاه و قوی هستند که به آنها کمک میکند بر روی زمین حرکت کنند. نحوه حرکت آنها به صورت زیر است:
- راه رفتن: لاکپشتهای خشکی با استفاده از پاهایشان به آرامی راه میروند. آنها پاهای جلویی خود را جلو میبرند و سپس پاهای عقبی را به دنبال آن میآورند. این حرکت آهسته ولی پایدار است و به آنها اجازه میدهد تا بر روی زمینهای مختلف از جمله زمینهای ناهموار حرکت کنند.
- خزیدن: در برخی موارد، لاکپشتها ممکن است بر روی شکم خود خزیده و با استفاده از پاها و بدن خود به جلو حرکت کنند، به ویژه در مواقعی که نیاز به عبور از زیر موانع یا ورود به سوراخها دارند.
2. حرکت لاکپشتهای آبی:
لاکپشتهای آبی برای شنا و حرکت در آب تکامل یافتهاند و پاها و بالههای خاصی دارند که به آنها در این نوع حرکت کمک میکند:
- شنا کردن: لاکپشتهای آبی پاهای خود را به بالههای قدرتمند تبدیل کردهاند که به آنها در شنای سریع و کارآمد کمک میکند. آنها از حرکات همزمان بالههای جلویی و عقبی استفاده میکنند تا به جلو حرکت کنند. بالههای جلویی معمولاً بزرگتر و قویتر هستند و مانند پارو عمل میکنند.
- حرکت در بستر دریا: در صورتی که لاکپشتهای آبی نیاز به حرکت در بستر دریا یا رودخانه داشته باشند، از بالههای خود برای کشیدن بدن بر روی زمین استفاده میکنند.
ویژگیهای مشترک در حرکت لاکپشتها:
- قابلیت سازگاری: لاکپشتها به خوبی با محیطهای زندگی خود سازگار شدهاند و حرکتشان به گونهای طراحی شده که کمترین انرژی ممکن را مصرف کند.
- لاک محافظ: لاک سخت و مقاوم لاکپشتها در هر دو نوع خشکی و آبی به عنوان یک محافظ عمل میکند و در هنگام حرکت آنها را از آسیبهای احتمالی محافظت میکند.
حرکت در شرایط خاص:
- فرار از خطر: لاکپشتها معمولاً آرام حرکت میکنند، اما در صورت احساس خطر، سرعت حرکتشان را افزایش میدهند. لاکپشتهای آبی ممکن است به سرعت به آب برگشته و شنا کنند، در حالی که لاکپشتهای خشکی ممکن است به حفرهها یا مکانهای مخفی پناه ببرند.
در کل، لاکپشتها با توجه به ساختار بدن و نوع زیستگاهشان، روشهای مختلفی برای حرکت دارند که به آنها امکان میدهد در محیطهای متفاوت زنده بمانند و تکامل پیدا کنند.
لاک پشت چگونه با جانداران دیگر ارتباط برقرار می کند؟
لاکپشتها به عنوان جانوران اجتماعی، با دیگر جانداران در محیط زندگی خود ارتباط برقرار میکنند. این ارتباطات ممکن است شامل تعاملات اجتماعی و رفتارهای مختلفی با دیگر جانداران شامل لاکپشتها و حیوانات دیگر باشد. چند نمونه از ارتباطات لاکپشتها با جانداران دیگر عبارتند از:
۱. تعاملات اجتماعی با لاکپشتهای دیگر:
- تودههای لاکپشت: در فصل تخمگذاری یا در مواقع خاص، لاکپشتها ممکن است تودههایی را تشکیل دهند که در آنها چندین لاکپشت به هم پیوسته حرکت میکنند.
- رفتارهای ارتباطی: لاکپشتها ممکن است با استفاده از حرکات بدنی و رفتارهای خاص، ارتباطات اجتماعی را با یکدیگر برقرار کنند.
۲. تعاملات با دیگر جانوران:
- تعامل با ماهیان: لاکپشتها معمولاً در آب با ماهیان و دیگر جانوران آبزی تعامل دارند. آنها ممکن است به عنوان میزبان برای موجودات دریایی کوچک و بزرگ عمل کنند و با آنها تعامل داشته باشند.
- رفتارهای دفاعی: لاکپشتها ممکن است در برابر حیوانات دیگری که به آنها حمله میکنند، رفتارهای دفاعی نشان دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است پدیدههای تهاجمی مانند پف کردن و باز کردن دهان خود را نشان دهند.
۳. تعاملات با انسانها:
- تأثیرات انسانی: لاکپشتها اغلب در معرض تأثیرات مختلف انسانی قرار میگیرند، از جمله تداخلات انسانی در محیط زیست آنها، صید غیرقانونی و تخریب محیط زیست آنها.
در کل، لاکپشتها ارتباطات مختلفی با دیگر جانداران شامل لاکپشتها، جانوران آبزی و انسانها دارند که بر اساس نیازها و شرایط محیطی خود، رفتارها و تعاملات مختلفی را انجام میدهند.
لاکپشتها ممکن است به دلایل مختلفی از دنیا بروند، که این دلایل میتوانند شامل عوامل طبیعی و انسانی باشند. برخی از رایجترین دلایل مرگ لاکپشتها عبارتند از:
1. عوامل طبیعی:
- پیری: مثل همه جانداران، لاکپشتها نیز با گذر زمان پیر میشوند و سیستمهای بدنی آنها به تدریج تحلیل میرود که در نهایت منجر به مرگ طبیعی میشود.
- بیماریها: لاکپشتها ممکن است به انواع مختلف بیماریها از جمله عفونتهای باکتریایی، ویروسی و قارچی مبتلا شوند که میتواند منجر به مرگ آنها شود.
- شکارچیان: در طبیعت، لاکپشتها ممکن است توسط شکارچیان طبیعی مانند پرندگان بزرگ، تمساحها یا سایر حیوانات شکار شوند.
2. عوامل محیطی:
- آلودگی: آلودگی آبها و محیط زیست، شامل مواد شیمیایی سمی، پلاستیکها و دیگر آلایندهها میتواند باعث مرگ لاکپشتها شود.
- تغییرات اقلیمی: تغییرات اقلیمی و گرم شدن کره زمین میتواند زیستگاههای لاکپشتها را تحت تأثیر قرار داده و شرایط زندگی آنها را دشوار کند.
- زیستگاههای نابود شده: تخریب زیستگاهها از طریق فعالیتهای انسانی نظیر ساخت و ساز، کشاورزی و جنگلزدایی میتواند باعث کاهش منابع غذایی و پناهگاهی برای لاکپشتها شود.
3. فعالیتهای انسانی:
- صید غیرقانونی: لاکپشتها به دلیل گوشت، پوست و تخمهایشان هدف صید غیرقانونی قرار میگیرند.
- تصادفات: لاکپشتهای دریایی و خشکی ممکن است در اثر برخورد با قایقها، خودروها و دیگر وسایل نقلیه جان خود را از دست بدهند.
- صید تصادفی: لاکپشتهای دریایی اغلب به طور تصادفی در تجهیزات صید ماهی گرفتار میشوند که میتواند منجر به غرق شدن یا جراحات کشنده شود.
مرگ لاکپشتها نتیجه ترکیبی از این عوامل است و تلاش برای کاهش تأثیرات منفی انسانی و حفاظت از محیط زیست آنها میتواند به حفظ جمعیتهای لاکپشتها کمک کند.
لاک پشت ها چگونه تولید مثل می کنند؟
لاکپشتها نیز مانند بسیاری از دیگر خزندگان، تولید مثل جنسی دارند. فرآیند تولید مثل در لاکپشتها شامل مراحل زیر است:
1. جفتگیری:
- لاکپشتهای دریایی: جفتگیری معمولاً در آب صورت میگیرد. نرها با استفاده از پنجههای جلویی خود که دارای قلابهایی هستند، به پشت ماده میچسبند و عمل جفتگیری انجام میشود.
- لاکپشتهای خشکی و آب شیرین: جفتگیری ممکن است در آب یا خشکی صورت گیرد، بسته به گونه آنها. نرها معمولاً مراسم خاصی برای جذب مادهها دارند که ممکن است شامل سر و صدا، نمایشهای فیزیکی یا تعقیب مادهها باشد.
2. تخمگذاری:
- پس از جفتگیری، ماده به دنبال محل مناسبی برای تخمگذاری میگردد. این مکان معمولاً یک نقطه با ماسه یا خاک نرم است که بتواند گودالی برای تخمگذاری حفر کند.
- ماده گودالی حفر کرده و تخمها را درون آن قرار میدهد. تعداد تخمها بسته به گونه متفاوت است و میتواند از چند عدد تا صدها عدد متغیر باشد.
- پس از تخمگذاری، ماده گودال را با دقت میپوشاند تا تخمها را از دید شکارچیان مخفی نگه دارد و سپس محل را ترک میکند.
3. تخمگشایی:
- تخمها در طول یک دوره زمانی که بسته به دمای محیط و گونه متفاوت است، رشد میکنند. این دوره ممکن است چند هفته تا چند ماه به طول بیانجامد.
- وقتی زمان تخمگشایی فرا میرسد، بچه لاکپشتها با استفاده از دندان تخمشکن که در بالای منقارشان قرار دارد، پوسته تخم را شکسته و بیرون میآیند.
4. زندگی مستقل:
- در بیشتر گونههای لاکپشت، به ویژه لاکپشتهای دریایی، بچه لاکپشتها بلافاصله پس از تولد کاملاً مستقل هستند و باید به تنهایی به سمت آب حرکت کنند تا از خطرات خشکی دور شوند.
- در لاکپشتهای خشکی و آب شیرین، بچه لاکپشتها ممکن است مدتی در نزدیکی محل تولد خود بمانند، اما آنها نیز به سرعت به زندگی مستقل روی میآورند.
تولید مثل در لاکپشتها فرآیندی حیاتی و حساس است و عوامل مختلفی مانند دما، شرایط محیطی و شکارچیان میتوانند بر موفقیت آن تأثیر بگذارند.
لاکپشتها به دو روش مختلف تنفس میکنند: تنفس ریهای و تنفس از طریق پوست.
1. تنفس ریهای:
- مانند اکثر پستانداران، لاکپشتها نیز دارای ریهها هستند که برای تبادل گازها استفاده میشود. وقتی لاکپشت نفس میکشد، هوای حاوی اکسیژن از طریق دهان یا بینی وارد ریهها میشود. سپس اکسیژن به خون جذب شده و دیاکسید کربن از خون به ریهها منتقل میشود تا به هوا بازگردد و از بدن خارج شود.
2. تنفس از طریق پوست:
- برخی از لاکپشتها، به ویژه لاکپشتهای آبی، قادر به تنفس از طریق پوست خود هستند. پوست آنها دارای عروق خونی است که به انتقال اکسیژن و دیاکسید کربن از و به بدن کمک میکند. این نوع تنفس معمولاً در آب اتفاق میافتد و به لاکپشتها امکان میدهد که بیشترین میزان اکسیژن ممکن را از آب بدست آورند.
در مجموع، لاکپشتها از این دو روش تنفس برای تأمین نیازهای اکسیژنی خود استفاده میکنند و این توانایی به آنها کمک میکند تا در محیطهای مختلفی از زندگی برخوردار باشند.
لاک پشت چگونه از تخم هایش مراقبت می کند؟
بعد از اینکه لاکپشتها تخمهای خود را در مکان مناسبی نهفته کردهاند، ماده لاکپشت به طور معمول کارهای زیر را برای مراقبت از تخمها انجام میدهد:
1. پوشاندن تخم: ماده لاکپشت پس از قرار دادن تخمها در گودال، آنها را با دقت پوشانده و با استفاده از پاهای خود خاک یا ماسه را بر روی تخمها فشار میدهد تا آنها را محافظت کند.
2. تنظیم دما: لاکپشتها اغلب در فصل تخمگذاری محل مناسبی را برای قرار دادن تخمها انتخاب میکنند که دمای آن مناسب برای رشد تخمها باشد. برخی گونهها حتی خودشان گودالهای خوراکی را با تخمها به گونهای طراحی میکنند که دمای آنها بهینه باشد.
3. مراقبت از تخمها: ماده لاکپشت به طور معمول در نزدیکی محل تخمگذاری باقی میماند و از راه دور تخمها را مراقبت میکند تا از حملات شکارچیان و عوامل محیطی محافظت شوند.
4. تخمگشایی و پرورش بچهها: پس از تخمگذاری و نزدیک شدن به زمان تخمگشایی، ماده لاکپشت به تخمها نزدیک میشود تا بچههای جدید که از تخمها فوراً بیرون میآیند را مشاهده و در مراقبت از آنها کمک کند.
در کل، ماده لاکپشت برای مدت زمان قابل توجهی برای مراقبت از تخمهای خود و پرورش بچههای جدید تلاش میکند تا از بقای نسل خود اطمینان حاصل کند.
مطالب دیگر:
مطالب خواندنی در مورد جوجه تیغی
مطالب جالب و خواندنی در مورد پروانه ها
مطالب جذاب در مورد موجودات افسانه ای
- ۰۲/۰۷/۱۶