در دنیایی که بیشتر قمرهای سیارات غول‌پیکر شبیه سنگ‌های مرده‌اند، «اروپا» (یکی از قمرهای مشتری) همچون یک جهان زنده و در حال پویش ظاهر می‌شود. سطح یخی، ترک‌های رازآلود، میدان‌های مغناطیسی عجیب، و از همه مهم‌تر، شواهد وجود یک اقیانوس وسیع در زیر پوسته یخ‌زده‌اش، این قمر کوچک را به یکی از امیدبخش‌ترین مکان‌ها برای جستجوی حیات فرازمینی تبدیل کرده است.
🧭 شناسنامه‌ی اروپا
سیاره‌ی مادر: مشتری (بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی)
رده: چهارمین قمر بزرگ مشتری، یکی از چهار قمر گالیله‌ای (Io, Europa, Ganymede, Callisto)
قطر: ۳۱۲۱ کیلومتر (کمی کوچکتر از ماه زمین)
فاصله تا مشتری: ~۶۷۰,۹۰۰ کیلومتر
مدت گردش به دور مشتری: ~۳.۵ روز زمینی
جرم: ~۴.۸×۱۰²² کیلوگرم
ساختار درونی: هسته فلزی، گوشته‌ی سنگی، اقیانوس مایع، پوسته‌ی یخی
در سال 2006، سازمان بین‌المللی اتحادیهٔ جهانی آسمان‌شناسی (IAU) تعریف جدیدی از دسته‌بندی سیارات ارائه کرد. در این تعریف، سیارات به شرطی به عنوان سیاره شناخته می‌شوند که همگی از فضای خود را پاک کرده باشند، بدین معنی که همهٔ سایر شیء‌ها، از جمله سیارات کوچکتر و سیارات دور، در مدار آنها را دنبال نمی‌کنند و یا به بیرون می‌پرند.